† 2 mei 2007
Heimwee, nog steeds zoveel verdriet. Heimwee, naar de tijden van weleer, Heimwee,
jou te moeten missen doet nog steeds zo’n zeer,
Hopend, je ooit nog eens te zien, Hopend, in het hiernamaals misschien. Hopend,
dat mijn geheugen het niet af zal laten weten. Hopend, dat ik je dus nooit zal vergeten,
Wetend, dat ik er goed aan heb gedaan, Wetend, dat je rustig bent heengegaan. Wetend,
dat ik je een goed leven heb gegeven Wetend, dat ik met de herinnering moet leven.
Verdrietig, om je eerste poes. Verdrietig, om je tweede poes, Verdrietig, om alle
andere poesen, Verdrietig, om de niet helende wonden.
Gelukkig, dat ik je heb mogen verzorgen.
Gelukkig, dat ik mijn verdriet niet heb verborgen, Gelukkig, door de vele mooie momenten,
Gelukkig, dat ik jouw oprechtheid mocht ontvangen.
Mijn beste
vriendin, mijn poes, dat was jij.
Aan
alles komt een einde, maar afscheid nemen na 12 jaren doet ons pijn, heel veel pijn. We zullen je missen, je bent
er niet meer maar in onze herinnering blijf je leven. Enya, bedankt voor al die mooie jaren. We vergeten je nooit.
Jou verlies laat een groot litteken achter in ons hart.
† 4 oktober 2008
Frits was een eigenwijze leuke lieve gekke kletskop. Miauwde oren van je hoofd, had altijd
het laatste ‘’woord’’ Je was een streling voor het oog, zo mooi was
je Het was nog lang je tijd niet, maar het lot heeft anders besloten
Je was in je bloei van je leven, veel te vroeg ben je van ons heen gegaan. En
ben je ruw van ons weggerukt, soms kan het leven zo oneerlijk zijn. Nooit zal je meer mee
wandelen met de honden, je liep zo parmantig rondje bos mee. We moeten nu afscheid van je
nemen, hoe gaat je hiermee om.
Als liefde een weg kon bouwen en vriendschap een brug
, Dan klom ik naar de hemel en bracht je mee terug.
Voor
altijd in mn hart en eeuwig aan mn zij
Ik zeg je geen vaarwel…. maar tot ziens!
Rust zacht lieve Frits
|